Bijbelboek: Mattheüs

De mens heeft God en het geloof uit zijn leven verbannen om de vrees voor de hel te verdrijven. De ontwikkeling van de wetenschap moet bovendien alle vrees voor ziekte en dood uitbannen. Maar waar de ‘vreze des Heeren’ in het hart komt, daar is ware vrijheid. Geen angst, maar vrees in de zin van: ontzag. Die vrees gaat samen met het aanbidden van de grootheid en de goedheid van God. Die vrees drijft niet weg van God, maar juist naar Hem toe, en bevrijdt van alle angst

Zijn wij bang voor verdrukking en vervolging? Jezus zegt dat Zijn volgelingen op dezelfde manier behandeld zullen worden als Hij. Mensen wilden Hem doden, hébben Hem ook gedood. Een discipel is niet meer dan zijn heer. Maar de kracht om in verdrukkingen staande te blijven, ligt hierin dat wij weten dat God van dat alles afweet. Ook van de plannen die gesmeed worden om Jezus’ volgelingen kwaad te doen. Vrees dan niet. Het is beter met God schade te lijden dan zonder Hem een rustig leven

Jezus geeft Zijn discipelen een apostolische instructie. Hij vertelt over de vijandschap die ontstaan zal voor hen als boodschappers van het Evangelie. Hij zendt hen als schapen temidden van wolven. Het Evangelie staat haaks op het hart van de natuurlijke mens, en roept ongemak, weerstand of haat op. Vanuit de maatschappij, maar ook vanuit de familiekring. De vijandschap kan zo ver gaan, dat die zelfs boven de bloedband uitgaat. Je wordt dan zelfs door je familie verstoten

De discipelen werden uitgezonden naar het volk van Israël, tot de verbondskinderen. Jezus geeft hun apostolische instructies om Zijn getuigen te zijn, om het Evangelie te prediken. Zij krijgen macht om hun boodschap te onderstrepen met wonderen, om zo hun gezag te legitimeren, en om de waarheid van de oude profetieën te bewijzen. Zij moeten dat doen in volkomen afhankelijkheid, vandaar de instructies over wat zij (niet) mee mogen nemen. Als hun boodschap positief ontvangen wordt, zal er daar vrede zijn, maar als dat niet zo is, dan komt er een oordeel over de hoorders

Judas’ naam heeft direct al een negatieve klank: we noemen hem Judas de verrader, maar deze Judah, een man uit Karioth, was aanvankelijk een trouwe volgeling van Jezus. De zonden die tot zijn verradersdaad leidden waren: 1.hebzucht (hij beheerde de beurs, maar was een dief),) 2. teleurstelling ( verkeerde verwachting van Jezus), 3 hypocrisie (veinsde ontsteldheid na de zalving met de nardus). Jezus moest verraden worden, maar Judas bleef verantwoordelijk voor zijn daden

Jezus sprak in gelijkenissen, zodat degenen, die geen interesse hadden in het Koninkrijk van God, horende doof en ziende blind zouden zijn, en blijven (!) Een oordeel dus! De gelijkenis van de zaaier laat zien, hoe het Woord ontvangen wordt. Onverschillig (op de weg), in ondiepe aarde (na een veelbelovend begin teleurgesteld raken), tussen het onkruid (de zorgen van het leven), of in de goede aarde (dat is: horen- begrijpen (aannemen)- vrucht dragen)

De door iedereen verachte tollenaar Levi (Mattheüs) wordt door Jezus uit zijn tolhuis geroepen. Hij volgt Jezus onmiddellijk, en richt als afscheid een maaltijd aan waarbij tollenaren en zondaren met Jezus aanliggen. Later schrijft hij zijn evangelie met als doel, dat juist het Joodse volk in gaat zien dat Jezus de beloofde Messias is. Juist de tollenaar Levi laat zien, dat voor Jezus geen hopeloze gevallen zijn, met zijn eigen leven als bewijs

Jakobus’ ijver en ambitie, die hij van huis uit meegekregen had, werden door Jezus geheiligd, toen Hij hem en zijn broer riep tot Zijn discipelen. Want ijver kan ook onzuiver, onheilig, zelfs dodelijk zijn. Jezus bestraft zulke ijver. De rechte ijver richt zich op het zoeken van het goede voor de zielen van mensen, en wordt gevormd door het Evangelie. Jakobus leerde dit van Jezus en volhardde met onuitblusbare ijver voor het Evangelie, waarvoor hij uiteindelijk zijn leven gaf

Petrus is niet de eerste in roeping, maar wel vooraanstaand. Van hem lezen we het meeste. Zijn belijdenis: ‘U bent de Christus, de Zoon van de levende God’, was een hoogtepunt. Hij geloofde in Jezus, en gehoorzaamde Hem. Maar even later moest Jezus hem berispen, omdat hij niet geloofde in Jezus’ voorzegging van Zijn lijden. Petrus’ geloof was sterk, als hij geloofde en gehoorzaamde, en zwak als hij dat niet deed. Een goede les voor ons, om te luisteren naar de goede bronnen, naar de Bron