Mattheüs maakt voor ons de tussenbalans op van Jezus’ bediening

Jezus’ wonderen in Mattheüs 8 en 9 laten Zijn medelijden zien, Zijn macht en Zijn Messiaanse ambt. Hij heeft mededogen met de nooddruftigen en behoeftigen, Zijn macht strekt zich uit over de natuurlijke en bovennatuurlijke wereld (demonen!), en als Messias, als Zoon van David, de Spruit van David, de Wortel van Isaï, geneest Hij bijv de twee blinden, die Hem als zodanig aanroepen

Mattheüs beschrijft twee mensen die zich in een wanhopige situatie bevinden. Het dochtertje van Jaïrus was ernstig ziek, overleed tenslotte. De bloedvloeiende vrouw was onrein, leefde geïsoleerd. Maar beiden hadden een groot geloof. Jaïrus geloofde dat Jezus zijn kind uit de dood kon opwekken. En de vrouw geloofde dat zij alleen maar de mantel van Jezus behoefde aan te raken, om genezen te worden. Als we veel van God verwachten, ontvangen we ook veel

De discipelen van Jezus vastten niet, omdat de Bruidegom bij hen was. Maar er kon een tijd van vasten komen, als Hij niet meer bij hen zou zijn. Vasten is bij ons in onbruik geraakt, maar (hoewel het geen gebod is) het kan goed zijn om in tijden van gebed rond zorg, ziekte en spanningen eens te vasten m.b.t. eten en drinken, het gebruik van sociale media, of sowieso ons telefoongebruik