Bijbelboek: 1 Petrus

Door Israëls tijdelijke verwerping van Christus is het evangelie ook naar de heidenen gegaan, en zijn wij zo met Israël verbonden. Zo mogen dus ook de gelovigen van de Nieuwtestamentische gemeente een koninkrijk van priesters zijn. Enerzijds met het gezicht naar God, met alles in ons toegewijd aan Hem, anderzijds gericht naar de mensen

Petrus leert ons hoe je geestelijk groeit. Is er bij u/jou een vurig verlangen naar de zuivere melk van het evangelie? Als we geproefd hebben dat God goed is, dan willen we steeds meer drinken daarvan, toch? Die melk van het Woord doet ons opgroeien tot geestelijke volwasenheid, en doet ons afleggen alle dubbelheid, kwaadsprekerij en huichelarij

De brief van Petrus is het christelijk leven in een notendop. Onlosmakelijk verbonden met een geheiligd leven is de liefde. Door de nieuwe geboorte ben je immers lid van een nieuwe familie. De gelovigen zijn een gemeenschap, heiligen die elkaar oprecht liefhebben. Wij horen bij God, en dus ook bij elkaar

Geestelijke vreemdelingen leven met een levende hoop, die zich baseert op het geloof in Jezus’ toekomst, Zijn wederkomst en de komende heerlijkheid. We lopen in de loopbaan zonder ons af te laten leiden, met volledige focus op het doel, met afzien van alles wat deze wereld biedt, in een heilig leven

Wij zijn de meest bevoorrechte mensen op aarde. De profeten kenden in hun tijd maar een gedeelte van het gehele ‘plaatje’, wij hebben de hele Schrift. Zij zochten en speurden, wij mogen de heilsgeschiedenis overzien. Zelfs de engelen begeren in te zien in het heil, maar kennen niet zelf Gods genade

In dit moeitevolle leven mogen de vreemdelingen in Klein-Azië bedenken dat ze door wedergeboorte Gods erfgenamen zijn, die door Hem bewaakt worden. Ze krijgen een erfenis die onvergankelijk en eeuwig is, en door de beproevingen waardevoller wordt. Het evangelie is de kracht, die hen beveiligt! Heerlijk vooruitzicht na een weinig lijden!

Petrus schrijft in zijn eerste brief aan de uitverkoren vreemdelingen. Hun die uit Rome naar de Noord-Kleinaziatische gebieden waren verdreven, en zich daar niet thuis voelden. Maar God gedenkt aan hen: uitverkoren! Voor de grondlegging van de wereld, en nu onder het verzoenend bloed van Christus. Daarmee troost Hij deze verdrevenen